‘Het was alles of niets,’ vertel je me. Die opmerking komt aan als een mokerslag. ‘Deze baan moest lukken en anders had ik met mezelf afgesproken dat ik ermee zou stoppen … dan zou betaald werk niet voor mij weggelegd zijn.’

Ik voel tranen in mijn ogen als je me dit vertelt. Ik ben geraakt, omdat ik me bedenk hoe belangrijk dit traject voor je is geweest. Hoeveel er voor je op het spel heeft gestaan en hoeveel druk je jezelf hebt opgelegd. Je was zo bang om jezelf en iedereen om je heen weer teleur te stellen dat je de eerste twee maanden niemand had gezegd dat je aan het werk was. ‘Dat verklaart de trillende handen,’ fluistert jouw werkbegeleider na ons gesprek. Je hebt onder eenzame hoogspanning gestaan, want het was “alles of niets”.

“Niets” zou betekenen: een leven zonder werk, zonder collega’s, zonder dromen, zonder certificaten, zonder meedoen. “Alles” zou betekenen: meetellen, leren, ontwikkelen, groeien en vooral trots … trots op jezelf en het voorbeeld dat je nu kunt zijn voor je zoontje.

En je hebt er “alles” van gemaakt. We zijn nu een paar maanden verder en je nieuwe baan bij Binnenwerk(*) voor Staatsbosbeheer past je als een oude jas. Je hebt certificaten behaald en blijkt te bezitten over natuurlijk leiderschap. Collega’s komen graag bij je met vragen en jij ziet dit als een kans om hun te helpen en jezelf te ontwikkelen.

Ik schrik als ik me bedenk hoeveel talent er onontdekt was gebleven als dit was mislukt. Dan had je de handdoek in de ring gegooid en hadden we je moeten missen in dit geweldige team. Een team van in totaal 10 medewerkers met een afstand tot de arbeidsmarkt met een werkbegeleider die uit het juiste hout is gesneden voor deze taak.

Beste Jurgen, ik kan alleen maar zeggen dat ik zo ontzettend blij ben dat het je gelukt is om hier een succes van te maken. De wereld ligt aan je voeten en jij bepaalt hoe deze wereld er voor jou uit gaat zien. Ik ben waanzinnig trots op je…

Christèl Zeldenrust
Jouw jobcoach van Inclusief Groep